Z cyklu: „Metody produkcji dywanów – pokrycia dywanów – tafting.

Dzisiaj zajmiemy się zagadnieniem związanym z pokryciami dywanów – ściślej z metodami ich produkcji. Wyróżnia się cztery pokrycia dywanów: tkane (klasyczne), filcowane, tafting i plecione. Kluczowy fakt jaki nasuwa nam się na początku empirycznych doznań to niemożność ustalenia gołym okiem właściwej struktury poszycia. Produkcja przebiega wielofazowo co utrudnia dodatkowo określenie metody produkcjii. Jedyna możliwość istnieje w szczegółowym zbadaniu drugiej strony pokrycia.

Najstarszą metodą jest tafting, czyli inaczej szycie. Stosowano ją jeszcze długo przed wykorzystywaniem sztucznych włókien. Polega ona na przeszywaniu nitkami (puchowymi) podłoża dywanu. Jest to zarówno najstarsza i najbardziej powszechna technologia produkcji pokrycia dywanów na świecie.

Teraz trochę historii.. przejdziemy do pewnego ciepłego lipca 1950 roku, gdy amerykański wynalazca Kobl stwierdził, iż wykorzystując jednen ze swoich urlopów pojedzie do Niemiec odwiedzić swojego przyjaciela – cenionego przedsiębiorcę Schultza (jegomość ten pochodził notabene z Breslau – obecnie Wrocław). Socząc burbona postanowili poeksperymentować nad starą maszyną do produkcji dywanów i pokryć… w tym o to momencie jeszcze zupełnie nie świadomie dali oni zalążek maszynie, która wykorzystywała puchową przędzę. Powiecie nic nadzwyczajnego – przecież tego typu rozwiązania były znane już od długiego czasu. Jednak o to Ci dwaj przyjaciele znaleźli rozwiązanie zwiększające ilość i efektywność igieł. Rozwiązanie to po przez sychroniczną pracę igłami, a także haczykami wyciągającymi petle przęciąga przez każdą igłę nitkę ku podłożu. Na odwrocie nitkę chwyta haczyk. Haczyk ten wykonuje pętelkę formując tym samym tzw. pętlowe włosie. Kolejny rewolucyjnym elementem było poźniejsze dostosowanie haczyków do uprzedniejszego ucinania ich w taki sposób by w końcowym efekcie uzyskiwała domyślny kształt – bez dodatkowej ingerencji człowieka. Metoda ta ma w swoich rozwiązaniach dodatkowe plusy związane z różnorodnym zastosowaniem – ściślej można zmieniać ilość pętel i sposoby przecinań. Powstają tym samym pokrycia dywanów wariacyjne (zamiennie używane: kombinacyjne).

Obecnie używa się również tzw. pistoletów – zdjęcie obrazujące mechanizm poniżej.


autor: Anna Fitał