Z cyklu: „Historia dywanów – dywany pakistańskie.”

Dywany pakistańskie.

Lahaur i Karaczi w tychże miastach większość znamienitych tkaczy znalazło zatrudnienie po odłączeniu się kraju od Indii. Ludność napływowa z Indii przeniosła w dużej części ich warunki produkcyjne. Kluczowym dla społeczeństwa wyznania muzułmańskiego była pomoc w postaci wsparcia rządu w imporcie wysokiej jakości przędzy.

Pakistan to miejsce wytwarzania dywanów, ktre obecnie znane jest z wykorzystywania australijskiej wełny. Dobór właśnie wełny powoduje, iż dywany pakistańskie są podobne do ich jedwabnych odpowiedników. Charakteryzuje je również wysoka gęstość tkaniny, trwałość, a także relacja cena – jakość. Perskie dywany w tym rozrachunku są skazane na porażkę przez dywany pakistańskie.

Masowa produkcja dywanów pakistańskich odbywa się w takich miastach jak Lahuar’a, Karaczi, czy Rawalpindi. Produkcja dywanów w tychże miastach jest skoncentrowana na rodzaju Mori oraz Pers. Te pierwsze osiągają 90 procentową produkcję tylko i wyłącznie dzięki wzorom typu bucharskiego i turkmeńskiego. Owe motywy są bardzo popularne w tamtym regionie. Inna sprawa dotyczy dywanów, które swoimi wzorami przypominają dawne tradycyjne wzory. Częste jest w tym temacie kopiowanie lub stylizowanie się na dywany tradycyjne z prowincji Arak w Persji.

Ostatnim bardzo popularnym rodzajem dywanu jest tzw. „Kazak Fine”. Sprzedaje się on niezmiernie dobrze z racji unikatowego wykonania inspirowanego dywanami kaukaskimi.Motyw Dzaldar.

Dywany pakistańskie wytwarzane są z wełny (często importowanej), która ma zróżnicowaną jakość, a wątek i osnowa wykonane są z bawełny.

Dywany Mori tkane są na pojedynczej osnowie, podczas gdy inne tkane są na osnowie podwójnej. Dominującym kolorem jest czerwień, choć pojawiają się też inne barwy, a dywany są poddawane nabłyszczaniu. Dywany pakistańskie sprzedawane są pod wieloma różnymi nazwami, jak na przykład Bahawalpuri, Hyderabad, Karaczi, Multan, Peszawari Quetta. 

autor: Anna Fitał