Z cyklu: „Sylwetki dywanowych rewolucjonistów – William Morris – wirtuoz włókiennictwa klasycznego

William Morris – wirtuoz włókiennictwa klasycznego.

Tym wpisem chcemy rozpocząć cykl, na który wpadliśmy podczas świątecznych wieczorów. Już tłumaczymy nowo powstały zamysł. Przede wszystkim naszym celem będzie zaprezentowanie sylwetek ludzi, którzy w sposób znaczny lub wręcz przełomowy zrewolucjonizowali przemysł włókienniczy, czy samo podejście do prania i czyszczenia dywanów, bądz tapicerek. Grudniowy wpis traktujemy o tym czego dokonał w swym niezwykle bogatym życiu niejaki William Morris. Uznanawany on jest do dzisiaj za jedną z najważniejszych postaci kultury wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii. Mimo, iż najbardziej znany ze swych myśli poetyckich, to po swej śmierci rozsławił się licznymi projektami – również z dziedziny włókienniczej.
Podczas swojego życia, Morris produkował liczne przedmioty rzemieślnicze, głównie związane z wyposażeniem wnętrz. W swoim portfolio mógł poszczycić się ponad 600 wzorami dla tapet, tkanin i haftów. Stowrzył również ponad 150 modeli witraży, trzy kroje i około 650 obwolutek i ornamentów. W swych pracach podkreślał, że pomysły na projekt i jego produkcja nie może być oderwana od siebie. Wiązało się to według niego z zasadą kontaktu na lini projektant-rzemieślnik. W dziedzinie projektowanie tekstyliów Morris reaktywował kilka martwych technik i nalegał na wykorzystanie surowców dobrej jakości i prawie wszystkich naturalnych barwników. Jako wielbiciel natury i środowiska wiejskiego obserwował przyrodę, tak by uzyskać bazę dla przedmiotu projektu. Kładł w swych pracach nacisk na naukę technik produkcji przed ich masową – przemysłową produkcją. W wielu aspektach stronich od masowych rozwiązań – ale był też realistą – z czegoś musiał żyć.
Jego projekty były modne wśród klasy średniej i górnej. Wyznawał tzw. etos kontroli artystycznej, który przelewał na swe projekty. Jako wzięty socjalista i zwolennik marksizmu produkował przedmioty dla klasy robotniczej. Co ciekawe często podkreślał jak ważne jest wydawanie licznych instrukcji związanych z czyszczeniem bądz praniem projektowanych przez niego produktów i elementów. Wymyślił bardzo wiele technik haftu zawracając bieg nurtu włókienniczego ku klasycznemu czy wręcz pierwotnemu. Osobiście lubił zarówno dywany perskie jak i tamtejsze rejony produkcyjne. Miał bardzo duży wpływ na rezygnację ze stylu faddisch na rzecz bardziej ekspresyjnej techniki hafciarskiej w oparciu o Opus anglicanum, z haftem powierzchni techniką popularnej w średniowiecznej Anglii. 
Wzory Morrisa dla tkanych tkanin, z których niektóre były również maszyny wykonane w normalnych warunkach handlowych, zawierały skomplikowane podwójne tkane tkaniny obiciowe, w których dwa zestawy osnów i wątków, są połączone ze sobą, aby tworzyć złożone przejściami kolorów i tekstur.
Wszystkiego najlepszego i NAJCZYSTSZEGO w nowym roku życzy AF Teppich!
autor: Anna Fitał