Z cyklu: „Historia dywanów – Anglia czasy przed i po przemysłowe”

Epoka przed-przemysłowa – nieopoką prac domowych.

W przedindustrialnej Anglii wykonywanie prac domowych były o wiele trudniejsze niż dzisiaj. Wiele osób po prostu miał twarde podłogi ziemi, które dążyły do zakurzenia i wymagały regularnego zamiatania. O samym czyszczeniu dywanów ciężko w ogóle wspominać. Aż do 18. wieku dywany były luksusowe i często wisiały na ścianach, a nie leżały na podłodze. Zamożni ludzie wykorzystywali ich sporadycznie i wiązało się to z konkretnym ceremoniałem. Ludzie używali roślin oraz klaczych ogonów jak szczotki do szorowania.
Przed rewolucją przemysłową kobiety wygładzały pościel szklanymi lub gładkimi wilgotnymi kamieniami. W dużych domach używano specjalnych arkuszy do prasy śrubowej. Zazwyczaj dywan wywieszano na krzakach lub na kamieniach.

19 wiek – wielkie przemiany przemysłowe.

W 19 wieku praca w domu stała się łatwiejsza, choć było jej znacznie więcej. Dywany masowo produkowane w Wielkiej Brytanii od połowy 19 wieku stawały się znacznie tańsze. Jednak samo czyszczenie dywanów nie było łatwym zadaniem. Trzeba było wyłożyć dywan i potraktować go znanym nam wszystkim trzepakiem. Używano ówcześnie uchwytów i dużych płaskich wioseł, zazwyczaj wykonanych z trzciny cukrowej. Zamiatarkę dywan wynalazł w 1876 roku Melville Bissell – było to epokowy wynalazek, który nadał problematyce czyszczenia dywanów nowy wymiar.

Mimo to w dalszym ciągu do czyszczenia dywanów używali suchych liści, które nadawały odpowiedni zapach, a poprzez wcieranie czyściły odpowiednio poszycie. Do ważniejszych odkryć należy również wynaleziony i opatentowany w 1876 roku model miotełki. Wykonał go niejaki Susan Hibbard, który w poźniejszych latach współpracował z wieloma fabrykami tapicerskimi w Niemczech (dokładniej okolice dolnegośląska – Breslau – dzisiejszy Wrocław).

or: Anna Fitał