Z cyklu: „Historia dywanów – Arrasy Wawelskie.

Po długiej przerwie na łamach naszego bloga powracamy z wpisami odnoszącymi się do historii dywanów. Ten wpis podzielony będzie na kilka części. 

Tym razem przedstawiamy wam opowieść niezwykle intrygującą, a zarazem osobliwą. Geneza owej opowieści sięga bowiem dziejów naszych Jagiellonów.

Historia Polski – naznaczona wieloma spektakularnymi triumfami, ale i stety lub nie kluczowymi niechlubnymi klęskami pisana była w sensie czysto kulturowym najmocniej od czasów dynastii Jagiellonów. Można śmiało powiedzieć, że gdyby nie Zygmunt Stary i jego małżeństwo z niezwykle aktywną politycznie miedolańską księżniczką Boną Sforza to nie było by spuścizny, która przelana została niejako na Zygmunta Augusta – jego następce. To właśnie te decyzje przysporzyły wykreowaniu się wielu prądów odrodzenia. Miały miejsce najważniejsze dzieła wielkich Polaków. Znacznie wzrósł poziom wykształcenia, a język polski zaczynał dominować w literaturze i polityce. To w końcu wtedy na tereny Polski przywędrowały najznakomitsze osiągnięcia ludzkich rąk. Dzięki Zygmuntowi II Augustowi jedne z nich odznaczyły się pięknymi zgłoskami, a były nimi… arrasy wawelskie.

No właśnie czymże jest owy arras, który to przywędrował na dwór królewski w XVI wieku z Brukseli? Okazuje się bowiem, iż jest to nie tylko nazwa oczywistych dywanów wawelskich (często nazywanych jagiellońskimi, lub po prostu zygmuntowskimi) lecz także tkaniny. Tkanina ta ma rodzaj dekoracyjny, tkana jest na krosanch według kartonu dostarczanego w czasach zamierzchłych przez artystę lub malarza. Jego wełniana osnowa, charakteryzowała się uzupełnieniem nićmi jedwabnymi i metalowymi (srebro i srebro pozłacane). Dywany mianem arrasa, nazywamy w sytuacji gdy wykorzystywany jest ów szczególnie cenny rodzaj tkaniny, często tkany z rozmachem godnym królewskich salonów. Dodatkowo musi być spełniony warunek związany z periodycznością – dywan musi wskazywać na wykonanie datowane do wieku XVI włącznie.

Cdn.
autor: Anna Fitał