Z cyklu: „Sylwetki dywanowych rewolucjonistów – Ruth Reeves”

Ruth Marie Reeves – projektantka 19 wieku.
Urodzona w 1892 roku 23 grudnia Ruth była malarzem, zasłyneła jednak głównie z projektów tekstylnych i rękodzieł indyjskich. Uczęszczała na Pratt Institute w Brooklynie od 1910/11, gdzie zdobyła Art Students League – specjalne stypendium roku 1913, którymi mogli się poszczycić w obecnych czasach nieliczni artyści związani w pózniejszych czasach z włókiennictwem czy tematyką czyszczenia dywanów i tapicerek. W 1920 roku wyjechała do Paryża i studiowała u słynnego Fernanda Légera.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1927 roku, jej projekty były pod wpływem współczesnych wydarzeń we Francji, jak chociażby wszędobylski kubizm. Lewis Mumford nazywał ją draperie, a jej sukienki inspirowane tradycyjnymi wzorami Gwatemali przedstawiane w 1935 roku nazywano „prawdopodobnie najbardziej interesującymi pracami oferowanymi na produkcję handlowa obecnie. „
Jednym z jej najbardziej znanych przedsięwzięć było projektowanie wykładzin i ściennych tkanin w Radio City Music Hall w Nowym Jorku. Tworzyła Indeks amerykańskiego oddziału Design, jeden z trzech głównych działów Art Project, który był pierwotnie pomyślany przez Reeves i Romana Javitz.Po 1956 roku, mieszkała w Indiach, gdzie służył na All-Indie rzemieślnicze Izby. Zmarła w New Delhi w 1966 r. Swoimi projektami odcisneła wielkie piętno szczególnie na spopularyzowanie usług tkackich na wszystkie warstwy społeczne – szczególnie klasę średnią. Publikowane w pózniejszych czasie jej eseje spowodowały natomiast sfokusowanie się na tematyce prania i czyszczenia wykładzin i dywanów najpierw w USA, pozniej już w całej Europie i Świecie.
autor: Anna Fitał